Kanoën in de Weerribben
Auteur: Dicky Meijer
Voorzichtig zet ik mijn linkervoet in het midden van de kano. De kano wiebelt, maar veel minder dan ik had verwacht. Met mijn rechterhand hou ik de stijger vast en met mijn linkerhand de rand van de tweepersoonskano. Ik krijg er vertrouwen in en zet mijn rechtervoet in de kano en ga zitten. Poeh, gelukkig nog steeds droge kleren.
Ook mijn medekanoër stapt zonder problemen in de kano en we peddelen tegen de wind in de Weerribben in. Ik zit achterin, dat betekent dat ik mag sturen. Naast de vier kano’s die we gebruiken zitten er ook een aantal mensen in een fluisterboot. We varen achterelkaar door de ribben en leren elkaar al pratende beter kennen.
We werden aan het begin van avond verwelkomd door een medewerker van De Kluft die ons een plattegrond gaf van de vaarweg en ons wegwijs maakte met de kano’s. Ze raadde ons aan om een muts op te zetten omdat, het ondanks het zonnige weer, koud is op het water. De zon staat al laag waardoor hij zijn kracht verliest.
We varen door de stille ribben met aan weerszijden ontluikend groen met hier en daar een bijzonder object zoals een omgevallen metalen windmolen. Een late wandelaar loopt met zijn hond op het pad langs het vaarwater. Langs de walkant zie ik een eendenpaartje takjes bijeen scharrelen en we kijken uit naar reeën. Naar we later vernemen zijn die inderdaad gespot door een aantal van onze leden.
Een van de kanoërs is fotograaf en ik zie hem zijn toestel tevoorschijn halen om de omgeving vast te leggen. Langs de wal zien we stokjes tussen het riet staan met een felgekleurde bovenkant. We vermoeden dat deze stokjes gezet zijn bij zuring om ervoor te zorgen dat deze niet gemaaid worden. De zuring is namelijk de waardplant voor de in Nederland zeldzame grote vuurvlinder.
Niet gewend aan de armbeweging begin ik na anderhalf uur mijn schouders te voelen. We hebben flesjes drinken meegekregen en we besluiten om even stil te gaan liggen en te genieten van de zonsondergang. Het eindpunt is al weer in zicht zodat we ons geen zorgen hoeven te maken dat we op de tast moeten varen.
Zoals gepland zijn we anderhalf uur onderweg geweest als we weer aan bij De Kluft aankomen. In het restaurant krijgen we koffie en thee met brok. We zitten aan twee grote tafels en al gauw komen de gesprekken op gang en worden de eerste foto’s getoond. Tenslotte genieten we van een drankje met onder andere warme en koude snacks. Een mooie manier om een gezellige sportieve avond af te ronden.
